Einde van Reismee

Ik ben jaren geleden begonnen met verslaglegging van mijn vakantie via Reismee. Inmiddels doe ik dat ook op Facebook en heb tot dusver Reismee "in de lucht gehouden" omdat sommigen onder jullie Facebook niet gebruiken. Ik ga stoppen met Reismee. Mocht iemand beslist via Reismee op de hoogte gehouden woredn laat me dat dan even weten.

4 februari

4 februari. Sinds het begin van deze reis heeft C. een akelige droge hoest. Volgens hem een virale aandoening waar hij al maanden last van heeft. Gisteren tijdens de vliegreis werd het almaar erger en hij wil vanmorgen naar een apotheek gaan, omdat de Codeïne die hij al een tijdje op doktersrecept slikt niet werkt. Gelukkig is het zondagochtend en is de apotheek gesloten en lukt het me om hem naar een ziekenhuis mee te nemen. Taxichauffeur “Tony” brengt ons naar de eerste hulp en na wat gedoe aan de balie met het invullen van een inschrijfformulier en het niet bij zich hebben van een paspoort is er een consult. Zuurstofgehalte controleren, kloppen en luisteren op de borst en rug, en een longfoto. “Heb ik in Nederland ook al gehad en alles was schoon”. Het blijkt toch inmiddels een bacteriële infectie te zijn die zich nu manifesteert in een lichte longontsteking; de bronchiën zijn ontstoken. Een uurtje later en 3200 Bhat armer staan we weer buiten, waar Tony ons oppikt. In het oude centrum van Phuket stappen we uit en spreken af dat we hem bellen wanneer we de historie van Phuket bezocht hebben. We zijn nog geen 300 meter verder en ik realiseer dat ik mijn telefoon niet bij me heb. Paniek! C. heeft geen telefoonnummer van Tony, geen telefoonnummer van het hotel en alleen de magneet-doe-de-deur-open-kaart van het hotel waarop een algemeen www adres staat. Geen internetverbinding en bij een restaurant met WIFI bestellen we een middagsoepje en kunnen we op zoek gaan naar het telefoonnummer van het hotel. Ik krijg een antwoordapparaat aan de lijn. We besluiten dan maar een andere taxi te nemen en terug te gaan naar het hotel om vandaar uit Tony te bellen om mijn telefoon terug te laten brengen omdat vanochtend de taxi vanuit de receptie van het hotel besteld is. “Shit, stom, stelletje idioten zijn we!” roep C. “Wat, waarom, hoezo, wat nou weer” vraag ik in lichte paniek. “Ik had jou gewoon kunnen bellen op jouw telefoon en dan had Tony dat gehoord en dan had hij direct kunnen omkeren en de telefoon kunnen terugbrengen!” Ik bel met zijn telefoon mijn nummer en ik hoor “Luud Pieko, hallo………., nee, dat ben ik niet, dit is…”. Ik herhaal dat een aantal keer zonder resultaat. “De telefoon zal nog wel op de stilstand staan in verband met de raadsvergadering van afgelopen woensdag” en geef de moed op. We besluiten dan toch maar het oude centrum te bekijken als plotseling de telefoon overgaat; lag op de bodem voor de achterbank. Terug naar het hotel, bijkomen aan het zwembad en om zeven uur gaan we naar de nightmarket die alleen zaterdag en zondag open is en waar volgens mij alle inventarissen van alle winkels in Phuket zijn uitgestald. Wij komen echter voor de foodmarket. Geweldig! Bedenk maar iets en je kunt het er eten. Na een portie geroosterde eend en lamsribbetjes is het wel weer mooi geweest voor vandaag. Als we op de taxi wachten horen we luide heavy metal muziek. Blijkt een jong meid te zijn met prima stem en heftig gitaarwerk. Geweldig! Morgen maar eens echt proberen een rustdag in te lassen…

Dag 1

2 februari. Het is frisjes als ik om 12:00 in korte broek, open schoenen en een dun linnen hemd met korte mouwen in de auto stap. Op Schiphol geef ik mijn auto af en ik vertrouw erop dat de medewerkers van de Schiphol Valet Parking er goed voor zullen zorgen. Snel naar binnen, inchecken, nog even een drankje en een hapje en dan het vliegtuig in; met KLM op weg naar Bangkok. De eerste teleurstelling laat niet lang op zich wachten. “Doe mij maar een Drambui bij de koffie” zeg ik, want dat is nou echt zo’n drankje dat ik thuis nooit drink, maar in het vliegtuig bij voorkeur. “Helaas meneer, we hebben alleen fris, bier, rode en witte wijn”. Ook onze nationale trots KLM gaat meer en meer op een prijsvechter lijken. Ik slaap nauwelijks onderweg, kijk naar een grappige film met Rebel Wilson, een stukje Oppenheimer en een groot gedeelte van Babylon en mopper inwendig verder bij een karige maaltijd met een soort kip en een flesje rode wijn van discutabele kwaliteit. In Bangkok overgestapt op AirAsia. Bij één van de controles blijkt dat ik geen goede volledige namen voor C. heb opgegeven. Na wat oponthoud en een kritische aantekening op de instapkaart kunnen we verder. Nou is Thailand niet mijn favoriete land in Zuidoost Azië, maar omdat mijn reispartner C. persé een keer naar Phuket wilde zijn we nu hier. Van alles wat niet écht positief is in Thailand steekt één vaardigheid er kop over schouders bovenuit: fotograferen. De foto’s op Booking.com waren aanleiding om te boeken, hier aangekomen werkt Photoshop niet meer en is het toch nét een beentje minder; maar ach, het is vakantie! Douchen, een heerlijke soep met kokos, kip, groenten, sereh en nog veel meer erin gegeten, met daarbij een verse mangosap. Na een stukje de weg voor het hotel op en neer gewandeld te hebben geniet ik van een Mojito en twee Mangosteen aan de bar en ga even naar de kamers, waar ik op bed in slaap val en om kwart over 7 weer wakker wordt. We eten wat, valt tegen, en we lopen iets verder naar een ander restaurant om nog een verkwikkend sapje en een ijskoffie te nemen. Een lange dame met extreem lage stem begeleidt ons naar boven, waar een uitzonderlijk knappe jonge vrouw ons bedient. Ook zij heeft een warme lage stem en als ik na een discussie hierover met C. naar haar voeten kijk, die toch wel groot zijn, valt mij ook de adamsappel op. Nu herinner ik me ook weer wat ik zo verwarrend vindt aan Thailand. We bekijken de kaart ter voorbereiding op morgen, maar alle menukaarten worden hier klaarblijkelijk door dezelfde fotograaf gemaakt die ook de foto’s van ons hotel verzorgde; het ziet er allemaal prachtig uit. Ik vraag aan de eigenaresse, die een hoofddoek draagt, dus dat is in ieder geval duidelijk, of we voor morgen lamskoteletten van de BBQ kunnen bestellen. “No problem sir, I will go to the market tomorrow morning and buy lambchops for you”. Naar bed en ik val in een comateuze slaap.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Luud